Hijo de la luna

Beetje leesvoer.. Ik heb het altijd al een mooi liedje gevonden, maar nu ik de tekst ervan begrijp vind ik het nog mooier dan ervoor. Dus voor degene die de legende achter ‘hijo de la luna’ willen kennen, of te weten willen komen hoe het komt dat de maan soms vol, soms half is.. lees gerust verder..

Een vrouw wil graag een zigeunerman vinden, daarom vraagt ze de maan om haar een man te geven. De maan vindt dat goed, echter enkel als ze haar eerstgeboren zoon aan de maan geeft. De vrouw stemt toe. Ze vindt haar man en ze krijgen samen een zoon. Maar die zoon is albino (ahja, want het is het kind van de maan). De man denkt echter dat zijn vrouw hem bedrogen heeft, want hoe kan dat kind nu een bleke huid hebben terwijl zij alle twee een bruine hebben? Na een ruzie doodt de man zijn vrouw. Vervolgens gaat de man met de baby naar de bergen, en laat daar zijn kind achter. Het kind weent en weent, tot de maan het kindje bij zich neemt. En als de maan vol is, dan is het kindje blij. En als het kindje droevig is, dan maakt de maan een wiegje voor hem door zich te halveren en om zo het kindje te wiegen en te troosten. Want luna quieres ser madre… De maan wilt moeder zijn. En ze vind niemand die haar tot vrouw wil nemen.

Een gezamenlijke' oouuuh' is hier wel op zijn plaats.. :)

Vamos a la playa, wo oh oh oh

Het kamp is voorbij, week twee van mijn Spaanse taal-cursus is aangebroken. Als alles goed gaat leg ik zaterdag een goed examen af, waarna ik de maandagavond naar de Sloveense Julische Alpen vertrek. Een reisje dat vanavond nog zo goed als helemaal gepland dient te worden. Dat alles maakt dat ik vanaf 9 juli (de dag dat ik mijn punten kreeg) tot 9 augustus slechts drie dagen thuis vertoefde/zal vertoefd hebben. En dan in september naar Murcia, op Erasmus voor zes maanden. Aloha, les vacances! Dit alles om te zeggen dat het hier een beetje kalm zal zijn. *wuift nog eens naar iedereen en trekt weer de zon in* (ware het niet dat die zon door een raam op de derde verdieping in een lokaal zonder airco loodzwaar valt).

yess

*Springt in de lucht en doet een vreugdedansje*
Geslaagd, en goed :)
Ellikom, Slovenië en Spanje, here I come..

Dings van vroeger

Nu dat lilith het heeft over dingen die wij vroeger allemaal wouden en na veel gezaag eindelijk kregen... en na een week al démodé waren:
In mijnen tijd waren dat:
- Zo van die gigantische haarspelden met van die gelukspoppetjes op. Enkel te verkrijgen in de wereldwinkel of whatever.
Ik kreeg dat niet.
- Gigantische bossen tuten aan een koordje, om dat om uw nek doen en natuurlijk te kunnen stoefen met hoeveel je er had. Later uitgebreid met gigatuten en papflessen. In fluokleuren.
Ik kreeg er vier. Sarah B. had er minstens 100, en allemaal rond haar nek he. De trut :)
- Zo van die pin's met Smiley's op. Ik noemde dat njoebiets. (Newbees? New beats?). Maar weet totaal niet hoe dat echt noemde? Ook in fluokleuren.
- Slijm
Liefst om nog met uw vingers in te prutten zodat het scheetgeluiden produceerde. En ge kon het tegen de muur smijten en er dan weer afhalen. Later werden da van die handjes en voetjes aan een koordje. Wijs!
- Flippo's
Hoeft geen verdere uitleg.
Ik kreeg af en toe wel eens een zakje Smith's! Maar hoe dat er mensen waren die kaften vol kregen...?

mijn oververhit brein

Ik plak en mn hoofd doet een beetje pijn en ik heb helegans geen goesting meer om nog weg te gaan vanavond. Leve post-examendagen. t Was nochtans koel en cool aan de Leie vanmiddag. En eigenlijk is de 'Leie' de schoonste Belgische rivierennaam. De Dommel valt ook best wel nog mee. Kent ge hèm nog, zo? En de Our dat doet mij denken aan... inderdeed. En van de kleine of grote Nete krijg ik jeuk in mijn haar.
Hé, het regent.
Paraplu's toeklappen en liters water over je gezicht krijgen.
Zoiets doet een mens goed.

Boeken enzo

Ik hou van kindjes die lezen. Die met open mond in een boek zitten turen en af en toe eens onbewust in hun neus peuteren of hun plakkerige haren uit hun gezicht wegblazen. Kinderen wiens mondhoek af en toe eens vertrekt van medeleven of medelachen. Kinderen die schaterend een passage voorlezen of aanwijzen voor mama, die er vaak de fun niet eens van inziet. Maar meer nog hou ik van jonge mensen die een boek lezen, op de trein, in een parkje, wachtend op de bus. Dat zijn zo mensen die spontaan in de lach schieten en dan schichtig om zich heen kijken om er zich van te vergewissen dat niemand hen gehoord heeft en if so, hen ongetwijfeld freaks vind. Echt, een jongen met een boek, dat is om weg te smelten.. . En meestal zijn dat dan zo van die mensen die uit pure concentratie niet eens zouden horen of zien dat de trein is gestopt, net daar waar zij moeten afstappen. En het meest nog hou ik van de jongen daarnet die met pretlichtjes in zijn ogen zijn boek opensloeg, er een brief uithaalde, hem las, zijn gsm pakte en zei ‘ik heb uw brief gelezen … ik ook van u’. Auwtsch, mijn hart.

Aldus, nu ik tijd heb… eerstvolgende geplande lectuur: Primo Levi – Is dit een mens. Kan literatuurminnend en onbenullige blogslezend Vlaanderen eens zeggen of dat een goed boek is?
(Tales From the Crib-aanhangers, hij heeft ook een boek called: 'Lilith: verhalen’. 't Is maar om jullie warm te maken meer te gaan lezen azo he. )

Finally, it has happened to me...

Klierkoorts of niet, I did it... ! Ik ben er van af!
En nu ijscrème met minstens tien bollen gaan eten en de solden gaan aflopen. Leve vakantie, leve mezelf!
En leve Maria-Cruz!