K. is de nerd-magneet

Het is niet dat ik niet graag aandacht krijg. En het is ook niet dat ik onverschillig doe als ik een nog zo stuntelig of belachelijk complimentje krijg. Bovendien vind ik het niet meer dan eerlijk dat een persoon die vriendelijk naar u grijnst terug te voorzien van een halve second ene-mondhoek-ophalen. En als men vriendelijk tegen mij spreekt dan probeer ik eveneens de andere van een vriendelijk woordje of drie te bedienen. Maar waarom denkt iedereen, nerds, sullen en de meest oninteressante personen voorop, dat vanaf je eens luistert naar hun stomme opmerkingen maar daarbij ook goed te kennen geeft dat het je geen bal interesseert, dat het gesprek o zo vlot verloopt en dat het de meest aangename babbel is die desbetreffende persoon in gans zijn leven heeft gevoerd? En waarom o waarom twinkelen hun oogjes dan zo begeerlijk, druipt het kwijl quasi naast hun kin richting niet bestaande stoere borstkas en sluiten ze als je aanstalten maakt om op te stappen hun gesprek af met ‘ik vond het echt (echt!) een heel leuk gesprek!’. ’t Zal wel. Leve ik de nerdmagneet.

Neem nu Loodgieter. Loodgieter had al enkele personen die avond vruchteloos proberen te imponeren met zijn mottig gepraat dat ergens blijven steken is op het niveau van een 15jarige die voor het eerst in zijn leven eens erg dronken is en denkt dat hij ieder meiske dat maar in zijn buurt komt een tong kan draaien. Natuurlijk baatte dat niet bij een 20+publiek, en niemand die zich daar voor verwonderde. Maar bij deze: als een meisje na een halfuurtje dansen graag nog eens van haar pintje gaat drinken en zich daarbij op een stoel placeert, is dat geen, ik herhaal: GEEN, uitnodiging om naast haar te gaan zitten en haar helegans uw levensgeschiedenis te vertellen. Als datzelfde meisje dan ook nog eens met haar ogen draait, enkel antwoorden als ‘wijs’ en ‘allez’ geeft, dat na vijf minuten opgeeft om enkel eens de wenkbrauwen op te trekken en subtiel te zuchten als hij vertelt dat hij kunstgeschiedenis gestudeerd heeft en gewoon omdat hij geen zin heeft om te blokken gedurende de examens dan maar loodgieter geworden is, en pas op he, dat hij content is dat hij dat doet, want het geeft zoveel voldoening als de huismadam dan zegt dat ze zij nu eindelijk haar wc weer kan doortrekken, en dat hij tenminste klare resultaten ziet van zijn werk, en, en…

Dan denk ik dat het niet meer dan duidelijk kan zijn dat meisje totaal geen interesse heeft voor u. Beter zelfs, dat ze rondom haar zit te kijken met ogen die Save my Soul-signalen uitzenden en hoopt dat er andere, betere, mooiere en interessantere mensen eens hun levensgeschiedenis komen vertellen. En als je dat ziet he, dan zeg ik: gij daar Brad Pitt-look-a-like, schiet in actie, redt dat meisje van een mentale dood en een eeuwig ik-trek-enkel-nerds-aan-gevoel. Rij voorbij op uw witte paard en neem haar mee, dan hoef ik ook niet mee te maken dat…

…Loodgieter faket dat hij een berichtje krijgt (“oh wacht een berichtje”). Hij haalt zijn GSM boven (“hm, precies toch niet”). Ziet dat ik al rechtsta (“oh nu ik hem toch vastheb, wat is uw nummer?”). Ik kijk hem ontredderd aan, weet echt niet wat zeggen, denk dat hij toch echt niet zo dom kàn zijn. Zeg uiteindelijk dat ik er geen heb en loop weg. Mijn geloof in het jongensdom weeral een meter kleiner.

Maar ge zult zien he: de volgende keer dat een jongen die mij langs geen kanten interesseert vraagt of de stoel naast mij vrij is, dan zeg ik hem dat dat zo is, en dat als hij zich daar zet, de mijne ook rap vrij zal zijn.