- Having a summer skin -

Tuesday, June 13, 2006

Stoepgedichten

En alweer maken wij de mensen gelukkig.
Niets zo ontspannend als ’s avonds in de nazinderende warmte van een hete juni-dag met zijn drieën kortgerokt en barrevoets de straat op te gaan om te ‘stoepkrijten’. Niet zomaar tekeningen, maar onvervalste boodschappen aan de mensheid. ‘Zag je hoe ik naar je keek en hoe dat kijken dromen werd?’, ‘heeft u al eens gelachen vandaag?’, ‘de zon zakt met al haar warmte nog eens door de stad’, ‘er meer zijn als jij er bent’, ‘richt je hoofd naar de zon en de schaduwen vallen achter je’. Stoeppoëzie. Straatgedichten. Blauwe bloemen willekeurig op de stoepstenen verspreid. Succeswensen voor de examens, en nog veel meer van dat. Mensen lopen voorbij, mensen staan stil, mensen lachen en herlezen het nog eens. Glimlachen bij al die zachte en kleurrijke vrolijkheid. Ook boodschappen voor de deur van het kot twee huizen verder. ‘Wij en jullie, volgende maandag op jullie terras?’ (nadat ze ons een halve nacht door hun wijn-stemming wakker gehouden hebben verdienden we dat toch nietwaar..). En voor de deur van de buren ‘Ein Bisschen Friede?’. Hadden we toch moeten doen. (Update: vanochtend heeft buurvrouw onze vredeswens met meiklokjesgeur weggekuist). De rolstoelgebruiker van de parkeerplaats voor gehandicapten voorzien van een ruiker bloemen en een aangezicht. En bij het kot van de mooie jongen hebben we geschreven ‘de grootste boodschap op de straat is voor jou, krullie’. Met een heleboel pijlen ernaast. Goud zouden we geven om zijn gezicht te zien! Maar goud was niet nodig…
Bij het langdurig stil blijven staan van een auto, niet zo heel veel later, en een bestuurder die met een fronsend gezicht naar ons avondlijke activiteiten aan het kijken was waren we lichtelijk gealarmeerd. Alas, wij door het raam kijken waar hij henen ging. En dat bleek het kot te zijn van de jongen, wiens deur we voor de gelegenheid hadden voorzien van een aangeplakt krijtje. Een mens moet op zulks een lieve berichtjes kunnen reageren nietwaar. De man belde aan, wij zaten met zijn drieën verdoken achter de vensterbank van mijn raam. Te kijken wat hij daar ging doen … en erover te waken dat hij ons krijtje er niet ging af nemen. De jongen kwam buiten en zag de boodschap op de stoep. En oeh, wat een zalig mooie glimlach heeft die jongen. Vervolgens liep hij in het zog van die man naar diens auto, en las de grote boodschap in het midden van de weg ‘u bent ongetwijfeld de knapste’. Weer die glimlach. De man bleek zo zijn vader te zijn, gaf hem een zak propere kleren, stapte terug achter zijn stuur en reed weg. De jongen wuifde hem niet eens na. Hij liep naar zijn deur – verzekerde zichzelf er nogmaals van dat de boodschap wel degelijk voor hem bestemd was - liep terug naar het midden van de straat en glimlachte nogmaals, waarna hij zijn kot binnenliep… een gelukkige mens erbij. Onze avond was goed. In het licht der kaarsjes en met een fles wijn hebben we vervolgens aan elkaar het verhaal van de man en diens zoon verteld.
Maar als u dus in uw leven (en dan liefst nog voor het onweer van woensdag) nog eens in de Ravenstraat passeert, aarzel dan niet om uw boodschap erbij te schrijven. Wij gaan vanavond alvast krijtjes aan de deuren gaan hangen. Wij doen de mensheid goed, that is!

22 Comments:

Anonymous Anonymous said...

Geweldig 'initiatief'! Waarom is in de Maria Theresiastraat niemand op dat idee gekomen? :)

4:34 PM

 
Blogger Hans said...

mooi en kleurrijk. maar het is al veel vervaagd.

6:24 PM

 
Blogger K. said...

it is :(

6:43 PM

 
Anonymous Anonymous said...

Footoo footoo!!!

7:03 PM

 
Anonymous Anonymous said...

Kan je niet hier in de buurt eens komen krijten?

8:48 AM

 
Anonymous Anonymous said...

Ja: foto!

1:35 PM

 
Blogger Bar said...

Fantastisch leuk lijkt me dat!
Ik krijg er op slag ook zin in :)

Stoeppoëzie: 'zag je hoe ik naar je keek en hoe dat kijken dromen werd' is een heeeeele mooie...

2:18 PM

 
Anonymous Anonymous said...

Dit is iets voor allemaal SAM ;)

8:06 PM

 
Anonymous Anonymous said...

Heel leuk idee!

1:44 AM

 
Blogger K. said...

Alles is weggespoeld jongens.
Alles
*kijkt een beetje droef*

10:32 AM

 
Anonymous Anonymous said...

Grappig om dit alles over mezelf te lezen.. Alvast bedankt voor het compliment!! Ik moet wel toegeven dat ik het leuk vond om alles op de stoep te lezen.

En ja hoor, je mag mij gerust eens aanspreken!!

Joris

8:49 PM

 
Blogger K. said...

Dat meende niet, op uw kot staat inderdaad een Joris :). Naast Adri en Willem ofzo? Joris dus!!

9:11 PM

 
Anonymous Anonymous said...

Nee, geen Willem hier op kot, wel een Geert.

Dan nog effe voor alle duidelijkheid en eerlijkheid: "de dronken man" in het verhaaltje was niet dronken.. Mijn vader heeft gewoon een handicap (hij doet al 3 jaar enorm veel moeite om terug te stappen).

Nu jullie dit weten hoop ik dat je beseft dat het helemaal niet zo'n triest verhaal is!! Hij is gewoon wat anders dan anders..

Joris

2:30 PM

 
Blogger K. said...

..dan wil ik mij bij deze dan ook excuseren voor onze losgeslagen fantasie.. zet drie meisjes naast elkaar en je krijgt zoiets. Maar wat je zegt is natuurlijk helemaal niet om mee te lachen... moet ik het wegdoen? Desalniettemin, grappig dat je zo toevallig op deze blog komt en het dan nog eens over jezelf blijkt te gaan ook, eigenlijk.

3:06 PM

 
Blogger K. said...

Heb het weggedaan.. is eerlijker zo.

3:12 PM

 
Anonymous Anonymous said...

En ik zat op dat dak. En er was geen wijn. En duurde het zo lang? We bleken gewoon ineens met veel op kot te zijn. En na een weekend schrijven was het fijn om eens stemmen te horen. Ik weet niet of het nog zal gebeuren, maar dan moet je maar aanbellen om mee te kletsen. Of roepen dat we moeten zwijgen.

4:56 PM

 
Blogger K. said...

Enige wat we hoorden was jongensstem en meisjesgegiechel. Zit aan straatkant en ben rond half één mn bed ingekropen dus ikzelf had er geen last van. Maar dat van dat aanbellen onthou ik. Ofwel komen wij jullie volgende keer bij ons uitnodigen. Groeten aan uw kotgenoot met gebroken voet, ofzo .. :)

5:37 PM

 
Anonymous Anonymous said...

Woehoeeee hier bloeit iets moois! Way to go K!

Trouwens wat is dat hier toch dat iedereen waarover je schrijft opeens op je webblog terechtkomt? Uiterst bizar. Misschien moet ik dan ook maar een blog aanmaken en schrijven over mijn wildste fantasieën - totdat die komen langsgewandeld?

6:08 PM

 
Anonymous Anonymous said...

Dank je wel voor het aanpassen van de tekst :). Is trouwens allemaal niet zo erg, ik lach wel vaker samen met hem over hoe hij stapt. Het stoorde mij gewoon dat het als “triest” werd beschreven, lijkt dat hij zo zielig is en in mijn ogen is hij dat niet.

Zo toevallig was het niet dat ik op deze blog terecht kwam. Na een paar dagen stevig nadenken over wie de boodschap op straat had geschreven dacht ik, wie weet staat er ergens op een of andere blog of forum iets over. Ging naar google en typte “u bent ongetwijfeld de knapste” in. Je moet het eens doen, zoveel keuze aan links krijg je niet :)!! Toen ik het las herkende ik bizar veel, was best wel grappig :).


Joris

10:24 AM

 
Blogger K. said...

Leve google

8:49 PM

 
Anonymous Anonymous said...

Ik ben ontroerd, en dat meen ik oprecht. Wanneer komt u eens iets schrijven in de Rue d'Artois te Brussel (centrum) ? Ter hoogte van nummer zes zou ideaal zijn.

Fantastisch idee zeg. Zelf fervent aanhanger van streetart, maar dit is een pak oprechter dan het merendeel van de hardcore street action. Krijt, begot, zalig.

Gefeliciteerd ook aan Heer Joris voor zijn Google-Fu. Brilliant!

11:47 PM

 
Blogger DVLMN said...

Niet te doen dat m'n broeder Lloyd hier de laatste comment achterliet. Evenzo briljant dat de Ravenstraat blijkbaar na al die jaren haar charme nog niet verloren is. En dat al dat romantische gewereldverbeter komt vanop 't kot waar veel bekenden 'tzelfde probeerden. Dit is verdikke één van de mooiste blogstukjes die ik ooit al las.
Petje af K.

12:54 PM

 

Post a Comment

<< Home