Het leven zoals het is wanneer de chauffage stuk is...

Het lukt hier bijna niet om te typen. Koude vingers en zo. Dikke jas en twee pulls aan. Ik zie zelf wolkjes als ik uitadem.

Vannacht met muts aan geslapen. Fleecedekentje gaan schooien bij klasgenootje. Waande mij in Alaska ofzo toen ik mn bed in kroop.

Gisterenavond met zijn allen gegeten in de badkamer. Daar staat immers een elektrisch vuurtje. Daarna potten water op het vuur gezet. Zodat we het in de keuken toch wat warm zouden krijgen. Het baatte niet veel.

Vanochtend choco eerst in microgolf moeten steken om te ontdooien. Daarna douche gepakt en momenteel is mijn coiffure hard en stijf. Op het randje van bevoren.

En mijn neus liep.
En loopt nog steeds.
En blijft maar lopen...

Maar vijf minuten geleden stonden opeens de chauffagemannen hier voor de deur. Heb ze koffie gegeven en gevraagd of ze zich een beetje konden haasten. En wanneer we het terug warm zouden hebben. Ze wisten het niet zeker. Chauffage verouderd enzo.

Maar hey, ik heb nog een kersepitkussen!

(Als het er niet meer is, blijkt wel hoe hard je het nodig hebt...)